Posted by
ഏ.ആര്. നജീം
on
Sunday, December 30, 2007

നാലു വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് ഒരു ഡിസമ്പര് 31 വൈകുന്നേരം എട്ട് മണി.
ഒട്ടും ഉപേക്ഷിക്കാനാവാത്തത് കൊണ്ട് സംബന്ധിക്കേണ്ടി വന്ന ഒരു ന്യൂ ഇയര് പാര്ട്ടിയില് പങ്കെടുത്ത് കൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു മൊബൈലില് ബാപ്പയുടെ വിളി..
" മോനേ അവള്ക്ക് വേദന തോന്നിത്തുടങ്ങിയത് കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ട് പോവുകയാണ്. നീ ആശുപത്രിയിലോട്ട് വാ.."
അടുത്തുണ്ടായിരുന്നവരോട് മാത്രം പുതുവത്സരാശംസകള് നേര്ന്ന് നേരേ ആശുപത്രിയിലേക്ക് തിരിക്കുമ്പോള് മനസ്സില് വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷം ആദ്യമായി ഒരച്ഛനാകുന്നതിന്റെ ത്രില്..
അതിനിടെയാണ് വീട്ടില് സഹായത്തിനായി നിന്നിരുന്ന സുബൈദത്തയുടെ ഒരു തമാശ കമന്റ് എന്റെ മനസ്സില് ഒരു ഞെട്ടലോടെ കടന്നു പോയത്..
" മോനെ ഭര്ത്താക്കന്മാരുടെ മനസ്സും സ്വഭാവവും പോലിരിക്കും ഭാര്യമാരുടെ പ്രസവവും.."
ഞാനാണെങ്കില് പിന്നെ പറയണ്ടല്ലോ.
പടച്ചവനേ ഞാനിങ്ങനെ ആയിപ്പോയതിന് അവളെ ഇട്ട് കഷ്ടപ്പെടുത്തല്ലേ, എന്ന് ഇതിനിടെ അല്ലാഹുനോട് മനസ്സില് എന്തായാലും ഒരു മുന്കൂര് ജാമ്യം എടുത്തു.
പിന്നൊരിക്കല് ഇതേ ഇത്താത്ത പറഞ്ഞ മറ്റൊരു കമന്റ് ആയി പിന്നീട് മനസ്സില്.
"ഈ സമയത്ത് അവള് എന്ത് ചോദിച്ചാലും സാധിച്ചു കൊടുക്കണം കേട്ടോ, ഇല്ലെങ്കില് വയറ്റില് കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനാ അതിന്റെ ക്ഷീണം."
അതുവരെ അവള് ആവശ്യപ്പെട്ട ലിസ്റ്റുകള് ഒക്കെ മനസ്സിലൂടെ ഒന്നൂടെ റീവൈന്റ് ചെയ്തു. വല്ലതും വിട്ടുപോയോ എന്നറിയണമല്ലോ. എന്തായാലും അങ്ങിനെ ഒന്നും ഓര്മ്മ വരുന്നില്ല ഭാഗ്യം.
അങ്ങിനെ ആശുപത്രിയില് എത്തി. അവിടേയും താത്തയുടെ കമന്റ് ..
"നീയെന്താടാ മോനേ ഇങ്ങനെ..? അകത്തോട്ട് കൊണ്ട് പോയ അവള്ക്ക് പോലും ഇല്ലായിരുന്നല്ലോ ഇത്ര ടെന്ഷന്..?"
ഇത്തയെ കൊണ്ട് ഞാന് തോറ്റെങ്കിലും , ആ സമയത്ത് കുരുത്തക്കേട് വാങ്ങി വയ്ക്കണ്ടാ എന്ന് വച്ചു മാത്രം മറുപടി പറയാതെ ക്ഷമിച്ചു.
ലോകം മുഴുവന് പുതുവത്സരം ആഘോഷിക്കമ്പോള് പിന്നെ ഞാനായിട്ട് എന്തിനാ എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടോ എന്തോ, രാത്രി 11 മണിയോടെ മോള് ഞങ്ങളിലേയ്ക്ക് എത്തിച്ചേര്ന്നു.
നെസ്ലിമോള് എന്ന് പേരും ഇട്ടു. ഇപ്പോള് അവള് സസുഖം നാട്ടില്.
മുന് തീരുമാനപ്രകാരം നാട്ടില് ലീവിന് ചെന്ന് നെസ്ലി മോളുടെ പിറന്നാള് കൂടണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവസാന നിമിഷത്തിലെ ചില കാരണങ്ങള് കൊണ്ട് അത് മാറ്റിവക്കേണ്ടി വന്നു.
ങാ... പിന്നെ ഞാന് പറഞ്ഞു വന്നതെന്താന്ന് വച്ചാ , ഈ സന്തോഷ മുഹൂര്ത്തത്തില് ഇവിടെ എത്തിയ എല്ലാവരും ദേ, ഇഷ്ടമുള്ള കേയ്ക് പീസ് എടുത്തിട്ടേ പോകാവൂട്ടോ...
